 Չնայած ֆակուլտետի մասնաշենքում ընթանում են վերանորոգման աշխատանքներ, քննաշրջանը դեռ չի ավարտվել, եւ լսարաններից շատերն էլ օգտագործման ենթակա չեն, այնուամենայնիվ չեմպիոնի հետ հանդիպումը կայացավ: Իսկ «միջնորդը» մարզական մեկնաբան Վարդան Թադեւոսյանն էր: «Ինձ համար շատ հոգեհարազատ է այս ֆակուլտետը: Շատ եմ կարեւորում աշխարհահռչակ մարզիկների հետ ապագա լրագրողների հանդիպումը: Ժամանակին, երբ ես էի ուսանող, մեր մասնաշենքի մոտ գալիս էր 0001 պետհամարանիշով 06 մակնիշի ավտոմեքենա, որի վարորդը Յուրի Վարդանյանն էր: Ժամ, ժամուկես կանգնում էի մեքենայի մոտ, որ նրան տեսնեի: Եւ չէի պատկերացնում, որ մի օր ես նրա հետ դեմ առ դեմ կնստեմ ու հարցազրույց կանեմ»,- ասում է Վարդան Թադեւոսյանը: Վիկ Դարչինյանը Հայաստան է ժամանել ընդամենը 2 շաբաթով: Ասում է` կարոտում է: Գալիս է այստեղ, դրական լիցքեր ստանում եւ գնում` հաջորդ մենամարտին պատրաստվելու: Ի դեպ, այս տարի նրա առաջին մենամարտը տեղի կունենա ապրիլ ամսին: Ֆակուլտետի ղեկավարությունը եւ ուսանողները Վիկին ուղղելու բազում հարցեր ունեին: Քանի որ նա արդեն հայտարարել է, որ ռինգում կմնա եւս մի քանի տարի եւ կսկսի այլ գործունեություն ծավալել, ուստի ուսանողներին հետաքրքիր էր, թե այդ գործունեության շրջանակում արդյոք ներառված է նաեւ Հայաստանը: «Իհարկե` այո՛: Այս պահին էլ Սպիտակում գործում է մարզադպրոց: Ունենք մարզիչներ, բայց` ոչ այնպիսին, ինչպես պետք է: Հիմա դրանով շատ զբաղվելու ժամանակ չեմ ունենում, ամեն 3-4 ամիսը մեկ մրցումներ եմ ունենում: Բայց միշտ կապի մեջ ենք: Մարզագույքով օգնում եմ դպրոցին: Մի քանի տարուց ուզում եմ նաեւ Երեւանում ակումբ բացել, որպեսզի երեխաներն իմանան, որ իրենց ուժով կարող են գումար վաստակել ու ապահովել իրենց եւ իրենց հարազատների բարեկեցությունը»,- ասում է Վիկը: Նա խոսեց նաեւ այն մասին, որ այսուհետ հանդես է գալու Հայաստանի դրոշի ներքո: Ու չնայած դրանից որոշ վնասներ է կրել, սակայն պնդում է, որ ինքը շատ լավ գիտակցում էր` ինչ քայլի է գնացել: Վիկը նաեւ ուսանողների հետ կիսվեց իր մարզական փորձով, խոսեց լավ ու վատ հակառակորդների, ինչու չէ, նաեւ որոշ «խոհանոցային գաղտնիքներ» բացահայտեց: «Ամենալավ հակառակորդս եղել է կոլումբիացի Պաչեկոն: Նա շատ տաղանդավոր բռնցքամարտիկ է: Այդ ժամանակ` 2004 թ-ին, 33 մենամարտ էր անցկացրել, չուներ պարտություն, իսկ 25-ը նոկաուտով էր հաղթել: Աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը պաշտպանելիս 6 անգամ նոկաուտով էր հաղթել: Իսկ ես… կարծես սոված գայլին ռինգ էին թողել: Ես նրան 11-րդ ռաունդում նոկաուտով հաղթեցի: Մինչեւ հիմա էլ դա հիշում են»,- իրեն բնորոշ հանգստությամբ ու համեստությամբ պատմում է չեմպիոնը: Նա Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ դատարկաձեռն չէր եկել: Ֆակուլտետի դեկան Նաղաշ Մարտիրոսյանին իր մակագրությամբ բռնցքամարտիկի փոքրիկ ձեռնոցներ նվիրեց, ուսանողներին էլ` պաստառ` իր լուսանկարով ու դարձյալ իր մակագրությամբ: Իսկ պարոն Մարտիրոսյանը, ով չեմպիոնի հետ զրույցի անմիջական մասնակիցն էր, խոստացավ, որ դրանք իրենց հատուկ տեղը կգտնեն իր աշխատասենյակում, քանի որ ամեն մեկի համար մեծ հպարտություն է այդպիսի հայրենակից ունենալը: Վարդան Թադեւոսյանն էլ խոստացավ, որ այդպիսի մարզիկների հետ հանդիպումները ֆակուլտետում պարբերական բնույթ կկրեն: Իսկ Վիկի հետ ուսանողները կրկին հանդիպելու հնարավորություն կունենան ապրիլին` նրա հերթական մարտից հետո:
|
